Zabezpieczać czy nie zabezpieczać ogniowo? Odpowiedź na to pytanie znajduje się w § 219 ust. 2 Warunków Technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Na pewno trzeba jednak wiedzieć, jak je zabezpieczać.
Na rynku polskim najbardziej powszechną zabudowę jednorodzinną stanowią budynki parterowe z poddaszem użytkowym. Inwestorzy indywidualni wybierają je, ponieważ są najbardziej ekonomiczne w zakresie zagospodarowania dwóch kondygnacji – parterowej oraz poddasza z przeznaczeniem na cele użytkowe, opartego głównie na konstrukcji drewnianej. Materiał ten – oprócz niezaprzeczalnego waloru prostoty obróbki ma podstawową wadę – jest bowiem całkowicie palny i należy pamiętać o zabezpieczeniu go przed ogniem.
PRZEPIS NIE POZOSTAWIA ZŁUDZEŃ
Krajowe ustawodawstwo jednoznacznie reguluje te wymagania poprzez zapisy w § 219 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Paragraf ten w dziale VI Bezpieczeństwa pożarowego i rozdziale nr 2: Odporność pożarowa budynków brzmi następująco: § 219 ust. 2 W budynkach ZL III*, ZL IV** i ZL V*** poddasze użytkowe przeznaczone na cele mieszkalne lub biurowe powinno być oddzielone od palnej konstrukcji i palnego przekrycia dachu przegrodami o klasie odporności ogniowej:
- w budynku niskim – E I 30,
- w budynku średniowysokim i wysokim – E I 60.
- ZL III – użyteczności publicznej, niezakwalifikowane do ZL I i ZL II,
-
- ZL IV – mieszkalne,
-
-
- ZL V – zamieszkania zbiorowego, niezakwalifikowane do ZL I i ZL II.
-
Przepis nie pozostawia złudzeń, a jednak nie jest w większości przypadków respektowany w naszym kraju przez strony procesu budowlanego począwszy od projektowania i skończywszy na odbiorze. Dlaczego? Trudno odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Jedną z interpretacji jest fakt, iż rozwój tego typu ustrojów mieszkalnych nastąpił dopiero w ostatnich kilkunastu latach, a przyzwyczajenie projektantów do stosowania elementów biernej ochrony ppoż. zarezerwowane było głównie dla obiektów komercyjnych i użyteczności publicznej.
ILUZJA BEZPIECZEŃSTWA
Drugą interpretacją bardziej prawdopodobną jest niepewność w rozumieniu sformułowania przepisu § 219 ust. 2 WT wynikająca z faktu, iż poddasze przeznaczone na cele mieszkalne lub biurowe powinno być oddzielone od palnej konstrukcji (co jest jasne), ale również i od palnego przekrycia dachu. Wydaje się, że jeżeli dach pokryto niepalnym materiałem dachowym, jak blachodachówka czy dachówka ceramiczna, to przekrycie jest niepalne i w związku z tym przepis nie ma tu uzasadnienia. Nic bardziej mylnego, definicja przekrycia nie odwołuje się do warstwy pokrycia zewnętrznego, ale do wszystkich warstw mu towarzyszących bez uwzględnienia samej drewnianej więźby dachowej. Zatem w skład przekrycia wchodzą warstwy izolacji termicznej, warstwy membran paroizolacyjnych i paroprzepuszczalnych, asfaltowych pap podkładowych i zazwyczaj drewnianej podkonstrukcji pod montaż pokrycia, czyli łat i kontrłat. Nie można również zapomnieć o systemach odprowadzania wody opadowej (rynny i rury spustowe) z dachu, które powszechnie wykonywane są w naszym kraju głównie z palnych tworzyw sztucznych.
NAPRZECIW WYMOGOM
Większość z tych warstw jest w pełni palna, co niestety klasyfikuje cały ten układ jako palny, nawet bez potrzeby przeprowadzania badań w zakresie reakcji na ogień, np. w Instytucie Techniki Budowlanej z Zakładzie Badań Ogniowych. Wymusza to stosowanie się do opisywanego wymogu zabezpieczenia ppoż. poddasza użytkowego poprzez przeprowadzenie poprawnego procesu projektowania obiektu, nadzoru i odbioru w tym zakresie. W Siniat dołożyliśmy wszelkich starań, by przepis ten został dostrzeżony i respektowany na naszym rynku, a co najważniejsze, by powstały rozwiązania, które będzie można bezpiecznie stosować. W 2018 roku zrealizowaliśmy duży projekt badawczy w zakresie ochrony ppoż. zabudów poddaszy w celu spełnienia wymagań § 219 ust. 2, który głosi, że „poddasze użytkowe przeznaczone na cele mieszkalne lub biurowe powinno być oddzielone od palnej konstrukcji przegrodą”. W świetle tych przepisów musimy oddzielić przegrodą poddasze użytkowe od palnej konstrukcji więźby dachowej oraz palnego przekrycia, co powodować będzie potrzebę stosowania grubszego zabezpieczenia ppoż. Dla zobrazowania tej sytuacji teraz klasę odporności ogniowej REI30 otrzymujemy, stosując poszycie z płyt g-k 1x15 mm, nowe rozwiązanie natomiast może wymagać podwójnej warstwy 2x12,5 mm lub nawet 2x15 mm – z racji tego, iż nie bierzemy pod uwagę warstw izolacyjnych jako dodatkowego zabezpieczenia.
Jako pierwsza na rynku firma, wspólnie z Instytutem Techniki Budowlanej przebadaliśmy w zakresie odporności ogniowej i opracowała nowy system zabezpieczenia poddaszy, który jest zgodny z aktualnymi przepisami, tj. § 219 ust. 2 WT, czego dowodem jest nowa klasyfikacja ogniowa.
Autor: inż. Radosław R. Kowalski
Fot.: SHUTTERSTOCK