Płyta g-k czy tynk? Które rozwiązanie lepsze?

W trakcie wykańczania mieszkania zazwyczaj pozostaje kwestia doboru materiałów do finalizacji naszego projektu. W przypadku ścian najczęstszym dylematem jest wybór pomiędzy wykorzystaniem płyt gipsowo-kartonowych a tradycyjnego tynku. Które rozwiązanie będzie najlepsze?

TYNKOWANIE ŚCIAN

Jeżeli chcielibyśmy nasze ściany pokryć tynkiem, w pierwszej kolejności powinniśmy wybrać jego rodzaj. Na rynku dostępne są tynki gipsowe oraz cementowo-wapienne. Dobór tynku powinien odpowiadać przeznaczeniu danego pomieszczenia, a dokładniej docelowemu podłożu i poziomowi panującej wilgotności. Tynki gipsowe będą odpowiednie do tzw. ścian suchych, czyli np. na korytarzach, w salonie czy sypialni. Jeżeli zaś chodzi o rodzaj ściany, to zaprawa gipsowa nadaje się do betonu komórkowego, cegieł i pustaków. Z kolei tynk cementowo-wapienny najlepiej sprawdzi się w pomieszczeniach wilgotnych oraz w przypadku ścian wymagających grubej warstwy. Z oferty Siniat proponujemy tynk gipsowy Supra L.

Tynkowanie ścian powinno przebiegać w następującej kolejności:

1. Przygotowanie podłoża – należy usunąć wszelkie zanieczyszczenia, plamy czy wykruszone fragmenty ścian.
2. Zamocowanie specjalnych nierdzewnych profili na narożnikach. Często niezbędne jest też zamocowanie listew tynkarskich (np. w przypadku ściany o większej powierzchni).
3. Wyrównanie chłonności podłoża – preparat gruntujący powinien być dobrany do rodzaju podłoża. To pozwoli zabezpieczyć ścianę i zwiększy przyczepność masy tynkarskiej.
4. Rozrobienie tynku – powinno być wykonane ściśle według ustaleń producenta. Ważne są tu nie tylko właściwe proporcje, ale i dokładne wymieszanie produktu.
   Uwaga! Tynk posiada trzygodzinny czas obróbki. Po tym terminie zaprawa zaczyna zasychać i nie nadaje się do dalszych prac. Ważne jest zatem, by przygotować jej tyle, ile wystarczy do nałożenia we wspomnianym przedziale czasowym.
5. Nakładanie tynku – należy pokryć całą ścianę, jednocześnie uważając na poziomowanie. Tynk gipsowy należy nakładać nierdzewną pacą lub agregatem tynkarskim. Grubość produktu powinna wynosić 30 mm. Następnie powierzchnię należy wyrównać odpowiednio dobranym. Cały proces suszenia i nakładania kolejnych warstw trwa do 3 tygodni. Przyspieszenie suszenia może spowodować późniejsze pękanie tynku. Ponadto tynkowane ściany nie mogą być zbyt nasłonecznione.
6. Gładzenie – w przypadku tynków gipsowych trzeba szpachlą usunąć nierówności i rysy, a następnie za pomocą pacy gąbkowej przetrzeć zwilżoną powierzchnię. Kiedy na ścianie pojawi się tzw. mleczko gipsowe, można dokończyć proces gładzenia. Jeżeli zaś mowa o zaprawie cementowo-wapiennej, tynki należy zacierać, aż znikną wszelkie nierówności. Natomiast kiedy nałożone były 3 warstwy produktu, powinniśmy nałożyć gładź o maksymalnej grubości 6 mm.

UWAGA! Bardzo ważne jest pokrycie kabli elektrycznych warstwą tynku o grubości minimum 6-8 mm. Dzięki temu unikniemy efektu elektrostatycznego - pasów kurzu przyklejających się do ściany w miejscach gdzie biegną kable.

MONTAŻ PŁYT GIPSOWO-KARTONOWYCH NA KLEJU

Jeżeli nie chcemy zajmować się przygotowywaniem i nakładaniem tynków, możemy wykończyć wnętrze ogólnodostępnymi płytami kartonowo-gipsowymi. Pierwszą opcją jest zamontowanie płyt g-k z użyciem przeznaczonego do tego kleju gipsowego. Podłoże powinno zostać oczyszczone z pyłu, a także luźnych elementów . Co ważne, ściana powinna być nośna, stabilna, nienarażona na czynniki pogodowe oraz dobrze zabezpieczona przed wilgocią. Powierzchnię ściany, na której będą klejone płyty należy zagruntować, aby ją wzmocnić oraz wyrównać chłonność.

Jak zatem zamontować płyty g-k na kleju?

Oto czynności niezbędne do wykonania.

• Kiedy mamy gotowe podłoże, możemy dociąć płyty na odpowiednie wielkości oraz zadbać o otwory na gniazdka elektryczne. Płyta powinna zostać przycięta na wysokość ściany, z uwzględnieniem 15 mm przerwy pomiędzy stropem a podłogą. Pomocne będzie użycie pasków płyty, które ułożone na podłodze przy ścianie, zapewnią odpowiedni dystans. Po wyschnięciu kleju należy je wyjąć.
• Przygotowujemy klej gipsowy (powoli rozrabia się go z wodą – w przeliczeniu 0,5 litra na 1 kg suchej masy). Całość trzeba bardzo dokładnie wymieszać, a gotowy produkt nadaje się do użytku tylko przez godzinę. Do pracy z klejem używamy wyłącznie nierdzewnych narzędzi.
• Masę nakłada się w formie placków o wielkości ok 15 cm i w odstępach co ok. 30cm, a także dodatkowo wzdłuż krawędzi. Odległość między plackami powinna wynosić 60 cm przy płycie o grubości 12,5 mm, a w przypadku płyty o grubości 9,5 mm placki rozmieszczamy co 40 mm. Tak gotową płytę należy docisnąć do ściany z pomocą łat budowlanych, a następnie wypoziomować Trzeba pamiętać, że na wypoziomowanie płyty mamy ok. 25 minut. Po tym czasie klej gipsowy zaczyna już wiązać i ewentualne poprawki będą niemożliwe.
• Pozostaje jeszcze spoinowanie płyt gipsem szpachlowym Nida Start, który przygotowuje się według zaleceń na opakowaniu. Do spoinowania należy użyć również taśmy zbrojącej – papierowej lub fizeliny z włókna szklanego. Dobrze wyschniętą całość należy przeszlifować papierem ściernym oraz odpylić. Spoinowanie płyt może być również wykonane bez taśmy zbrojącej. Należy wówczas użyć elastycznego i bardzo wytrzymałego gipsu szpachlowego Nida Max.

Uwaga! Płyt gipsowo-kartonowych nie należy stosować do pokrywania ścian skośnych i poziomych, a przede wszystkim sufitów).

MOCOWANIE PŁYT G-K NA STELAŻU

Najpopularniejszą formą wykańczania ścian z użyciem płyt kartonowo-gipsowych jest zamontowanie ich na stelażu z profili. Ta forma montażu umożliwia zastosowanie płyty również na suficie, czego nie możemy zrobić w przypadku kleju gipsowego. Poniżej przedstawiamy podstawowe czynności, jakie należy wykonać, by położyć płyty g-k.

• Wykonanie stelaża – w pierwszej kolejności należy wybrać odpowiednie rodzaje profili ocynkowanych, a następnie przyciąć je na potrzebne długości. W tym celu warto przeczytać nasz artykuł o rodzajach profili do płyt g-k. Aby właściwie zamontować stelaż, trzeba też zaopatrzyć się we wszystkie niezbędne akcesoria, jak na przykład wieszaki czy wkręty.
• Przycięcie płyt na wymaganą wielkość – tu należy zapoznać się z zasadami właściwego docinania karton-gipsu, aby nie zniszczyć materiału. Materiał na ten temat znajduje się tutaj >
• Mocowanie płyt do przygotowanego stelaża – Przy instalowaniu płyty do profili trzeba pamiętać o właściwym rozmieszczeniu spoin – na tzw. mijankę. Chodzi o to by spoiny się nie krzyżowały i poziome łączenia były przesunięte względem siebie o ok. 40 cm. To rozwiązanie pozwoli na wzmocnienie konstrukcji ściany. Ponadto łepek wkrętu nie może przebijać warstwy kartonowej płyty. Rozstaw wkrętów na profilach powinien wynosić ok. 20-25 cm (15 cm w przypadku sufitów podwieszanych). Należy też pozostawić szczeliny na tzw. pracowanie płyt – 10 mm między krawędzią dolną i stropem oraz 5 mm między górną krawędzią i sufitem. Można użyć pasków płyty, które tak jak przy klejeniu g-k do ścian, pozwolą uzyskać odpowiedni dystans.
• Gotowe płyty możemy zagruntować, a następnie przejść do spoinowania połączeń. Niezbędne w tym celu będzie zakupienie gipsu szpachlowego Nida Start. Produkt nakłada się w kierunku poprzecznym do styku płyt. Po prawidłowym nałożeniu odpowiedniej ilości masy, zastosowaniu taśmy zbrojącej oraz po wyschnięciu całości, można przejść do szlifowania płyty g-k papierem ściernym. Spoinowanie możliwe jest również bez taśmy – przy użyciu wspomnianego wcześniej gipsu Nida Max.

UWAGA! Do montażu płyty na konstrukcji stalowej na sufitach należy wykorzystywać tylko i wyłącznie płyty o min. grubości 12,5 mm.

CO ZATEM WYBRAĆ?

PŁYTA GIPSOWO-KARTONOWA KONTRA TYNK

W praktyce każde rozwiązanie ma zarówno swoje zalety, jak i wady. Warto więc porównać plusy i minusy omawianych sposobów wykończenia wnętrz.

1. Czas wykonania

   W tej kategorii zdecydowanie wygrywają płyty g-k. Płyty gipsowo-kartonowe są gotowe do użycia, łatwe do przycięcia na wybrany kształt i proste w montażu. Można też je od razu zagruntować i wykończyć wedle upodobań. Z kolei tynki wymagają więcej czasu na nałożenie, oraz na schnięcie na ścianie. Może to trwać nawet do 3 tygodni. Co więcej, w przypadku nowo wybudowanego obiektu, przed tynkowaniem powinno się odczekać aż ściany i fundamenty osiądą.

2. Trwałość konstrukcji

   Powszechne stereotypy wskazują, że tynki są trwalsze od płyt kartonowo-gipsowych. Można jednak stwierdzić, że obie wersje są trwałe i zależą od jakości wykonania prac oraz zastosowania. Oba rodzaje można też w razie potrzeby naprawić. Co więcej, konstrukcje gipsowo-kartonowe są lekkie i mają wiele zastosowań.

3. Właściwości termoizolacyjne

   Tynk tradycyjny cechuje się bardzo dobrym współczynnikiem izolacji termicznej, co zapewnia chłód latem i ograniczenie utraty ciepła zimą. Z pewnością jednak odpowiednia izolacja przy wyborze płyt g-k również pozwoli na utrzymanie optymalnych warunków termicznych w pomieszczeniu, wpływając jednocześnie na parametry akustyczne.

Obecnie coraz więcej osób decyduje się na wybór płyt gipsowo-kartonowych. Odpowiednie ich ułożenie pozwoli cieszyć się trwałą konstrukcją na lata. Są lekkie i stosunkowo szybkie w montażu. Zastosowanie płyt g-k pozwoli na łatwe uzyskanie prostej i gładkiej powierzchni. Stanowi zatem świetne podłoże do farb, tapet czy też glazury. W przypadku stosowania tradycyjnego tynku, potrzeba dużego doświadczenia i wprawy, by ściany zostały poprawnie wykonane. Ponadto całościowy czas wykończenia projektu jest znacznie dłuższy. Wykończenie wnętrza z pomocą płyt g-k zwykle okazuje się tańsze od użycia tynków. Ponadto, jest to tzw. czysta robota, nie wymaga rozrabiania tynku – płyty g-k są od razu gotowe do montowania.