Zabudowa kominka płytami g-k

Płyty gipsowo-kartonowe mają bardzo szeroki wachlarz zastosowań. Doskonale sprawdzą się między innymi podczas zabudowy kominka. Należy jednak pamiętać o wyborze odpowiednich produktów i przestrzeganiu ogólnych zasad dotyczących wykończenia kominka w systemie suchej zabudowy.

Płyty g-k to konkurent dla kamienia i cegły
Tradycyjnym materiałem do zabudowy kominka jest kamień naturalny, cegła ceramiczna oraz beton. Polacy jednak coraz częściej decydują się na wykończenie go płytami gipsowo-kartonowymi. Dlaczego?

Niewątpliwą przewagą płyt g-k nad pozostałymi materiałami jest waga. Płyty te są dość lekkie, dzięki czemu nie obciążają nadmiernie konstrukcji kominka. Dają też dużą swobodę w aranżacji wyglądu. Poza prostymi płytami, wiodący producenci systemów suchej zabudowy posiadają w swojej ofercie również specjalne płyty do gięcia, które umożliwiają uformowanie dowolnego kształtu. Dzięki temu obudowa kominka może przybrać kształt tradycyjnego prostopadłościanu, trapezu lub owalnych i półokrągłych ścianek. Dodatkowo w płaszczyźnie obudowy kominka wykonanej z płyty g-k możemy zaprojektować i wykonać specjalne miejsca na drewno czy akcesoria kominkowe.

Jakie płyty g-k do obudowy kominka?
Do obudowy kominka wykorzystuje się ognioodporne płyty gipsowo-kartonowe typu F.

Zgodnie z normą PN-93/B-02862 PN-EN 520+A1:2012 płyty gipsowo-kartonowe kwalifikowane są jako materiał niepalny, ale nie oznacza to, że mogą mieć kontakt z otwartym ogniem. Temperatura płyty nie powinna przekraczać 50 °C. W związku z tym konieczne jest odizolowanie jej od obudowy kominka. Do tego celu najczęściej stosowana jest wełna mineralna z warstwą folii aluminiowej. Przy wykonywaniu tego typu izolacji niezwykle istotna jest staranność prac.

Na co zwrócić uwagę wykonując zabudowę kominka?

Przede wszystkim na połączenia fragmentów wełny i jej krawędzie, które powinny być oklejone specjalną taśmą na bazie folii aluminiowej. Taśmy takie są elastyczne, dzięki czemu znakomicie przylegają i układają się na nierównych powierzchniach. Izolacją należy również obłożyć fragment ściany przy kominku, która zostanie zasłonięta obudową kominkową.

Pamiętaj! Zachowaj bezpieczną odległość pomiędzy zaizolowanym wkładem kominka a płytą g-k. Powinna ona wynosić minimum 5 cm.

Obudowę z płyt gipsowo-kartonowych montuje się na stelażu z profili stalowych. Stelaż buduje się po zainstalowaniu dolnej części kominka. Aby termoizolacja spełniła swoją funkcję, niezbędne jest zwrócenie szczególnej uwagi na dwa elementy: dokładny montaż płyt i uszczelnianie wszystkich połączeń wspomnianą wysokotemperaturową taśmą aluminiową.

Ponadto, pomiędzy krawędziami fasady wkładu, a obudową powinna być kilkumilimetrowa szczelina dylatacyjna, która zapewni swobody ruch powietrza wokół wkładu. Taka konstrukcja stanowi również zabezpieczenie na wypadek, gdyby materiał z którego został wykonany wkład rozszerzył się pod wpływem wysokiej temperatury.

Trzeba również pamiętać o przygotowaniu miejsca dopływu i wypływu powietrza. Zimne powietrze powinno napływać od dołu, a w górnej części obudowy powinny być wykonane otwory, przez które część ogrzanego powietrza wydostanie się do pomieszczenia. W otworach należy umieszczać tylko i wyłącznie kratki z materiałów niepalnych - mosiądzu, stali bądź aluminium. Kratki z tworzywa sztucznego mogą stopić się, a nawet ulec spaleniu.

Stwórz kominek na miarę swojego wnętrza
Jedną z kluczowych zalet zabudowy kominka płytami g-k jest praktycznie pełna swoboda w kształtowaniu jego wyglądu. Kominek wykonany w ten sposób może zostać powierzchniowo wykończony farbą, tynkiem czy dekoracyjnymi kaflami ceramicznymi. Dzięki temu będzie on idealnie współgrać z charakterem i stylistyką wnętrza.

Jeżeli dany rodzaj wykończenia nam się znudzi lub będziemy zmieniać aranżację pomieszczenia, to możemy zmienić oblicze kominka bez konieczności demontażu obudowy.